Uniek Australisch outback avontuur (deel II)

Op naar de echte outback in Centraal Australia, normaal is deze woestijn te heet (40gr) om te bezoeken dus we verwachten aangenaam winterweer van 20gr+. Overdreven gezegd is de weg vanuit Adelaide naar Alice Springs één rechte baan... oftewel 20u rechtdoor staren. We besluiten om lekker achterover te gaan leunen in de Greyhound bus. Na al onze busavonturen, een makkie dachten we...

In praktijk bleek dat we 20u met een mondkap op zaten om enige frisse lucht te kunnen genieten. Watskebeurt horen we jullie denken? Zoals gezegd zijn we onderweg naar Centraal Australië, beter bekend als de omgeving waar de grootste groep originele bewoners van Australië wonen, maak kennis met de Aboriginals. Van origine ware bosjes mensen met bijbehorende geur... Welkom in de outback M&R!

Voor een rondje Alice Springs - Uluru - Kata Tjuta - Kings Canyon en weer terug moet je rekenen op flinke reisafstanden van zo'n 500/600 kilometer per gedeelte. Op zich te doen, ware het niet dat ook dit één lange weg is... We kiezen er voor om een tour te boeken via Emu Run Experience zodat we zelf niet achter het stuur hoeven dit keer. Bij de tour ga je echter slapen in de buitenlucht in een Aussie Swag. Wat dat is? Later meer! 

Groot rood gesteente, op weg naar heilige grond

​Voordat we het grote rode gevaarte aanschouwen passeren we eerst de zogenaamde"Fuluru" (Fooluru). Onze gids verteld dat veel toeristen de fout in gaan door te denken dat dit de bekende Uluru is maar helaas, dit is de Mount Connor. Na het sprokkelen van hout langs de weg voor het avond kampvuur komen we aan bij de enige echte Uluru rots. We bekijken tekeningen van de Aboriginals en horen de uitleg van de symbolen. Interessant want hierdoor kan je hun leefomgeving en hedendaagse kunst begrijpen. Het is mogelijk om de rots te beklimmen. Sowieso is dit qua stijgingspercentage al een enorme uitdaging, ook is het niet toegestaan vanwege de Aboriginal-wetgeving die hier geldt omdat het hun land is. Simpel gezegd, stel er gebeurd wat dan dekt je reisverzekering het niet. Legitieme reden om het niet te doen. Van een afstand bekijken we de zonsondergang welke de rots kan laten verkleuren bij ideale omstandigheden. Helaas is het bewolkt en blijft dat effect uit. Geen reden voor onze gids om niet de kurk van de bubbels af te schieten, haha cheers again!

Eenmaal terug bij het kamp mogen we zelf koken, R stelt zich op achter de barbie met onze nieuwe Italiaanse vriend. Gezellig drinken we nog wat bij het kampvuur voordat we onze swag inkruipen. Een swag is een soort canvas slaapzak met een matrasje er in, waar je met een slaapzak inkruipt dicht bij het kampvuur om van de warmte te genieten voordat de sterrenhemel zich onthult. We sliepen dus letterlijk in de buitenlucht. Unieke ervaring, zelfs een paar druppels regen deden ons niet naar binnen verhuizen. Toch ook een soort spannend waardoor een extra nachtelijk toilet bezoek onvermijdelijk is. Geen idee wat je qua gedierte kan verwachten tijdens deze nachtelijke wandeling, dus maken we dankbaar gebruik van de zaklamp die de IPhone bezit.

Kata Tjuta, de verrassing in de héle vroege ochtend

De volgende morgen gaat de weker om 6u, want na het ontbijt staat er een hike van 7km op de planning. Deze kwam onverwachts waardoor we toch echt 2x in de ogen moesten wrijven voordat we wakker waren. De bestemming was genaamd Kata Tjuta, 4 rode rotsen met ieder een eigen naam, gelegen op zo'n 30 km van Uluru. De tweede van rechts draagt de naam van onze schoonzus, Olga. Om 11u waren we een sportieve ervaring rijker en voelde het of we al een dag achter de rug hadden haha. Gelukkig hadden we leuk gezelschap om ons heen. Na 4u achterover leunen in de compacte tourbus arriveerden we bij onze nieuwe camping nabij Kings Canyon. Deze was nog uitdagender (primitiever) dan de vorige. Voordeel was dat er meer ruimte was voor een kampvuur dus R leefde zich uit en M verdeelde de taken in de 'keuken'. Gids Eric vond het leuk om een echte Aboriginal delicatesse als voorafje te maken, namelijk de staart van een Kangoeroe bereid in R zijn kampvuur. M durft het aan om in de staart te happen, haar gezicht spreekt boekdelen... R is ondertussen al met de staart tussen de benen vertrokken richting het kampvuur. Als de avond nadert worden de swags weer tevoorschijn getoverd. Morgen wederom een vroege hike in en op Kings Canyon.

Stairway to heaven, Kings Canyon

Wat een nacht!! Kamperen in de wildernis laat je lachen, schrikken en verbazen. Het begon toen onze Italiaanse vriend zich naast onze swags installeerde. Het kampvuur was bezig aan zijn laatste houtstronk en R had net zijn ogen dicht. Toen voelde R iets op zijn hoofd... Het voelde vreemd dus uit schrik sloeg hij iets van zijn hoofd en veerde op. Twee seconden later gaf ook Mr Italiano een gil van het zoemende geluid op minder dan een meter afstand van ons. De grootste groene sprinkhaan ooit gezien kwam ons een bezoek brengen haha. Enkele minuten later tikte Mr Italiano M wakker uit schrik want hij hoorde weer wat... In de keuken liep een Dingo (combi zwerfhond-wolf) op zoek naar restjes eten. In spanning lagen we alle drie te wachten tot hij was vertrokken. Het voelde zo dichtbij alsof hij even aan ons oor kwam snuffelen. Gelukkig bracht de verbazing ons in slaap. Het moment van in de open lucht slapen met een perfect heldere sterrenhemel als decor, uniek. 

Na een enerverende nacht was het weer vroeg ochtend. Wederom aan de wandel en bij de Kings Canyon aangekomen mogen we direct de stairway to heaven (stairway to buitenadem in de volksmond) beklimmen. Ontelbaar veel treden die ons boven op dit prachtige gevaarte brengen. Eénmaal boven is het uitzicht prachtig en genieten we van een prachtige zonsopkomst. Ja!! zo vroeg was het! Een ronde over dit rotsgebergte laat ons veel moois zien. Laat de foto's hun werk doen.

Tijdens de 5u durende terugweg naar Alice Springs stoppen we o.a. nog bij een emu, kamelen (Australië exporteert wereldwijd de meeste) en kangoeroe boerderij. Leuk om te zien. Vooral van de skippies krijgen we geen genoeg. 

Het rode centrum van Australië zorgde er voor dat we ons op een plek ver weg van de bewoonde wereld voelden. Wat een bijzondere omgeving met een unieke historie, prachtige landschappen en eindeloze wegen. Het is zeker niet de mooiste omgeving van dit grootse land, wél één om de echte outback te ervaren. 

Hoogste tijd om al het rode zand van ons af te spoelen in het Noord Oosten, op naar het Great Barrier Reef en de Whitsunday stranden.